ποιότητα ύλης, η οποία ενεργεί και έτσι βλέπουμε τα σώματα. Η αληθής αιτία του φωτός δεν είναι σαφώς προσδιορισμένη. Σύμφωνα με κάποιους το φως συνίσταται στις υπερβολικές παλμώδεις κινήσεις των μερών των φωτεινών σωμάτων. Ο Αριστοτέλης ορίζει το φως ως ενέργεια του διαφανούς — ορισμός που κλίνει προς την υπόθεση. Ο Καρτέσιος και οι οπαδοί του δέχονται δύο είδη φωτός: α) το πρωτότυπο, που συνίσταται σε μια προσδιορισμένη κίνηση των μορίων ενός φωτεινού σώματος, η οποία ωθεί τη λεπτή ύλη στους πόρους του από κάθε μέρος και κατά πάντα τρόπο, β) το δεύτερο ή παράγωγο φως, το οποίο συνίσταται σε μία βία (τάση) προς την κίνηση ή μία κλίση αυτής της λεπτής ύλης να απομακρυνθεί σε ευθεία γραμμή από το κέντρο του φωτεινού σώματος, πλάσματα υποθετικών φιλοσόφων. Οι περί Νεύτωνα θεωρούν ότι το πρωτότυπο φως συνίστα­ται κατ’ ακρίβεια σε κάποια κίνηση των μορίων των φωτεινών σωμάτων, η οποία εξαναγκάζει να βγαίνουν από τα σώματα κάποια υπερβολικά μικρά μόρια, που δια­σκορπίζονται (προωθούνται) προς όλα τα μέρη σε ευθείες γραμμές, με μία υπερβο­λική (ως προς την ταχύτητα) κίνηση. Κατ’ αυτούς το παράγωγο φως οφείλεται σε μια πραγματική κίνηση των μορίων, τα οποία εξέρχονται από τα σώματα. Το φως έρ­χεται στους οφθαλμούς μας μέσω μιας αιθέριας πολύ λεπτής ύλης, πολύ αραιότερης από τον αέρα, η οποία είναι το μέσον με το οποίο οι ακτίνες των φωτεινών μορίων δι-απέμπονται ή έρχονται ως τους οφθαλμούς μας και τους φωτίζουν με το φως τους. Οι ακτίνες φωτός είναι σώματα πραγματικά ή μόρια της ύλης που έχουν την ποιότητα του φωτός. Κατά το Νεύτωνα η ελκυστική δύναμη των μικρών μορίων των ακτίνων του φωτός είναι 1 000 000 000 000 000 φορές μεγαλύτερη από τη βαρύτητα των σωμάτων στην επιφάνεια της γης, κατ’ αναλογία της ποσότητας της ύλης αυτών.