ανήκει στα φυτά των θερμών χωρών. Είναι αυτοφυές φυτό της Αραβίας και της Αιθιοπίας, καθώς όμως οι σπόροι του αποτέλεσαν αξιό­λογο εμπορικό προϊόν, καλιεργείται τώρα σε όλες τις θερμές επαρχίες και νήσους των Ανατολικών και Δυτικών Ινδιών. Η χρήση του καφέ λένε ότι βρέθηκε τυχαία σε ένα αραβικό μοναστήρι. Ενώ ο καμηλάρης του μοναστηριού, έβοσκε σε κάποιο τόπο τις καμήλες του, αυτές έφαγαν καφεκαρπούς. Επειδή τη νύχτα δεν μπορούσαν να κοιμηθούν, όταν ο ηγούμενος του μοναστηριού ρώτησε τον καμηλάρη την αι­τία, αυτός την απέδωσε στους σπόρους του καφέ. Έτσι ο ηγούμενος αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τους σπόρους αυτούς για να κρατά τους μοναχούς ξύπνιους κατά τον όρθρο. Το εγχείρημα του πέτυχε και η χρήση του καφέ ξεκίνησε αρχικά σην Τουρκία και σιγά σιγά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η καφέα δεν είναι δένδρο αλά θάμνος ψηλός, με σκούρα πράσινα φύλα, λευκά άνθη και καρπό φωτεινό κόκκινο, σαν τα κεράσια, το εσωτερικό του οποίου είναι αηδές. Στο εσωτερικό αυτών των κερασιών βρίσκονται τυλιγμένοι με απαλή φλούδα δύο φαιοί πυρήνες, οι οποίοι, όταν ο καρπός ωριμάσει, καθαρίζονται και στεγνώνονται. Αυτός είναι ο κατά τη συνήθεια φρυγόμενος και πινόμενος καφές σε όλη την Ευρώπην. Ο Αραβικός ή Γεμέ-νιος (της Υεμένης) καφές είναι το πολυτιμότερον είδος. (σημ.: καφόδενδρο, καφέα.)