αόριστη, άπειρη και αμετάβλητη έκταση, της οποίας ένα μέρος περιέχει όλο το σύμπαν, το δε υπόλοιπο ως άπειρο, είναι πε­ριεκτικό του μηδενός. Τα επιχειρήματα με τα οποία το κενό αποδεικνύεται είναι υποθετικά και ανίσχυρα. Καθώς το συνεχές κενό δεν είναι αναγκαίο για την ερ­μηνεία των φαινομένων και την κατανόηση των φυσικών πραγμάτων, τίποτε δεν συνεπάγεται η ύπαρξη ή η ανυπαρξία του. Για το άπειρο αυτό κενό ή τη δημιουργία του τίποτε δεν εξαγέλουν οι Θείες Γραφές και οι υπερασπιστές του παραλόγως και κατά την αρέσκειά τους ερμηνεύοντας τις Γραφές, συμπεραίνουν τη δημιουργία του, θεωρώντας ότι η Γραφή ορίζει τον ουρανό ως συνεχές και τη γη ως άθροισμα σωμάτων.