Κατήφορος, Αντώνιος (Ζάκυνθος 1685 – 1762). Λόγιος κληρικός, δάσκαλος και συγγραφέας. Μετά τις σπουδές του στην Πάντοβα και στη Ρώμη προσκλήθηκε από τον Μεγάλο Πέτρο να εγκατασταθεί και να διδάξει στη Ρωσία. Το πλοίο όμως στο οποίο επέβαινε ναυάγησε έξω από τις ολλανδικές ακτές και ο Κ. έμεινε για αρκετό καιρό στο Άμστερνταμ. Αργότερα εγκαταστάθηκε στη Χάγη ως αυλικός του δούκα της Λορένης. Το 1725 πήγε στη Ζάκυνθο και το 1735 στη Βενετία, όπου διορίστηκε καθηγητής στο Φλαγγινιανό γυμνάσιο. Έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη Ζάκυνθο, όπου εργάστηκε ως διευθυντής ενός σχολείου, στο οποίο φοίτησε ο Ευγένιος Βούλγαρις και πιθανώς ο Νικηφόρος Θεοτόκης. Το πιο αξιόλογο από τα έργα του είναι μια βιογραφία του Μεγάλου Πέτρου (1736), η οποία ανατυπώθηκε πολλές φορές. Ωστόσο, ο Κ. εξασφάλισε τη θέση του στην ιστορία της νεοελληνικής παιδείας όχι τόσο με τα συγγράμματά του όσο με τη διδασκαλία του, γιατί ήταν από τους πρώτους Έλληνες λογίους που επηρεάστηκαν από τις ιδέες του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και τις μετέφεραν στην Ανατολή. Πράγματι στη διδασκαλία του, κατά τη μαρτυρία του Ευγένιου Βούλγαρη, ο Κ. απηχούσε συχνά τη φιλοσοφία του Τζον Λοκ, την οποία όπως φαίνεται γνώρισε κατά την περίοδο της παραμονής του στη δυτική Ευρώπη.