το σύστημα αυτό έχει σχέση με εκείνο του Πτολεμαίου, επειδή και το ένα και το άλο θεμελιώνονται στην κίνηση του Ηλίου και υποθέτουν τη Γη ακίνητη. Έχει όμως ακόμη περισσότερη σχέση με αυτό του Κοπερνίκου διότι και στα δύο συστήματα οι πλανήτες γυρίζουν γύρω από τον Ήλιο και ο Τύχων ακολούθησε ως προς αυτό τις αποδείξεις του Κοπερνίκου, χωρίς τις οποίες το σύστημά του δεν θα ήταν άξιο μνείας. Σύμφωνα λοιπόν με το έργο του Τύχωνος Βράχε του Δανού, Περί νεωτέρων φαινομένων του αιθερίου κόσμου, 1577, η Γη βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου, περικυκλώνεται πρώτα από την τροχιά της Σελήνης και ύστερα από την τροχιά του Ηλίου. Γύρω από τον Ήλιο, ως κέντρο, είναι περιγεγραμμένοι 5 άλοι κύκλοι που αντιστοιχούν στις τροχιές του Ερμή, της Αφροδίτης, του Άρεως, του Διός και του Κρόνου. Και ο Ήλιος δο-ρυφορούμενος από όλες αυτές τις τροχιές, υποτίθεται ότι γυρίζει γύρω από τη Γη η οποία βρίσκεται πολύ πλησιέστερα σε αυτόν από ό,τι οι τροχιές του Δία και του Κρόνου. Το σύστημα αυτό είναι εν μέρει συγενικό με εκείνο των Αιγυπτίων. Την κίνηση του Ερμή και της Αφροδίτης περί τον ήλιο (κατά το Αιγυπτιακό σύστημα) ο Τύχων απέδωσε και στους άλους τρεις πλανήτες. Ο Τύχων, αν και αναγνώριζε το κάλος και την απλότητα του Κοπερνίκειου συστήματος, λόγω του σεβασμού του σε κάποιες περικοπές της Γραφής, τις οποίες παρερμήνευσε, αδυνατούσε να αποδεχτεί την κίνηση της Γης. Κράτησε λοιπόν από το σύστημα του Κοπέρνικου εκείνο που του επέτρεπαν οι πεποιθήσεις του, δηλαδή την κίνηση όλων των πλανη­τών περί τον ήλιο, δεχόμενος όμως ότι ο ήλιος γυρίζει συντροφευόμενος από όλους τους πλανήτες γύρω από τη γη.