δημιουργούνται καθώς το ύδωρ διέρχεται κάτω από τη γη ή ρέει στην επιφάνειά της και λαμβάνει μόρια ή ιδιότητες σωμά­των δια μέσου των οποίων ρέει. Μερικά από αυτά έχουν οξείαν (ξινή) γεύση και με αυτά αναμιγνύονται μόρια σιδήρου, άλα περιέχουν άλας, χάλκανθον, π.χ. στις πηγές της Γερμανίας. Φημισμένο είναι το σαλτεριανό ύδωρ, από το χωρίο Σέλτερ στην επαρχία των Τρεβήρων (Γαλία) και αυτό πωλείται συχνά. Οι θερμές πηγές επίσης ωφελούν τους αρρώστους και θεωρούνται ευεργεσία θεού. Συχνά όμως ύδα­τα κοινών πηγών παρουσιάζονται ως θεραπευτικά και παραπλανώνται οι άνθρω­ποι, χωρίς προηγουμένως αυτά να έχουν εξεταστεί από τους γιατρούς και να έχουν ελεγχθεί ως υγιή.