η των ατομικών-ξεχωριστών στιγ­μών συνεχής ακολουθία, στις οποίες κατά διαδοχήν συμβαίνουν ή μπορούν να συμβούν όσα γίνονται. Ο ορισμός αυτός δεν ορίζει το χρόνο αλά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την ιδέα του χρόνου. Με διάφορα μέσα μετρούμε το χρόνο. Άλα είναι φυσικώς καθορισμένα και υπόκεινται σε απλούς κανόνες. Π.χ η κίνηση των αστέρων, προσδιορίζει τις ημέρες, τους μήνες, τα έτη, η χρόνια κίνηση του ηλίου, προσδιορίζει το πρωί, τη μεσημβρία, την εσπέρα, τα οποία μετρούνται σε ώρες, λεπτά, δεύτερα και τρίτα. Όσα πάλι πρέπει να κρατήσουμε στη μνήμη μας (υποκειμενικά μέσα μέτρησης), τα ταξινομούμε με σειρά, γιατί ο χρόνος λαμβάνε­ται ως η σχέση μεταξύ των κατά διαδοχή συμβαινόντων.