το προνόμιο της ψυχής να ζει και μετά την αποσύνθεση του σώματος. Διακρίνεται σε εσωτερική, αφού η ψυχή δεν αγίζεται από τις αιτίες των κτιστών-υλικών σωμάτων και παραμένει αναλοίωτη και εξωτερική, ως αποτέλεσμα αναγκαιότητας. Για το ζήτημα της αθα­νασίας της ψυχής μόνη πηγή είναι η Αποκάλυψη. Όποιος θεωρεί την ψυχή θνητή θα πρέπει να ομολογήσει ότι ο θεός είναι άλογος, άδικος, ωμός ή να δεχτεί ότι η θεραπεία και η ισορροπία της αθλιότητας και κακοδαιμονίας των ανθρώπων είναι δυνατή στον παρόντα κόσμο.