φέγος ή λευκότητα, η οποία συχνά φαίνεται σχε­δόν όμοια με αυτή του γαλαξιακού κύκλου. Ο Μαιράν το συγκρίνει με το φως των νεφελωδών. Αυτό παρατηρείται μετά τη δύση του ηλίου και μάλιστα στα τέλη του Φεβρουαρίου, ως είδος Πυραμίδος ή Αδράκτου, της οποίας βάση είναι ο ήλιος. Στη διακεκαυμένη ζώνη το βλέπει κάποιος αμετάβλητο και έχει περισσότερο από 100 μοίρες μήκος. Φαίνεται ότι αυτό το φως δεν είναι άλο τίποτε παρά η ατμόσφαιρα το ηλίου. Έχει μια θέση όμοια με αυτή του Ηλιακού Ισημερινού και φαίνεται να έχει σχήμα σφαιροειδούς, ίσως από την τροχικήν κίνηση του ηλίου. Το ζωδιακό φως έχει κυρίως περιγραφεί στην Πραγματεία των Βορείων Σελάων (TraitedesAuroresboreales) του Μαιράν, που τυπώθηκε στα 1731, 1754.