δύο ενάντιες και ισόχρονες κινήσεις της θά­λασσας. Όλοι όσοι έπλευσαν στον Ωκεανό γνωρίζουν ότι τα παραθαλάσσια μέρη του υπόκεινται σε ένα είδος πλημμύρας δύο φορές την ημέρα από το μέρος της θάλασσας. Τα ύδατα αυξάνουν σχεδόν επί 6 ώρες και επομένως εκρέουν προς τη στε­ριά και η κίνησή τους αυτή, που είναι πολές φορές πολύ σφοδρή ονομάζεται εκροή. Όταν τα ύδατα φτάσουν στη μεγαλύτερη αύξησή τους μένουν στην κατάσταση αυτή για μισό τέταρτο της ώρας και τότε η θάλασσα είναι πλήρης. Μετά τα ύδατα της θάλασσας αρχίζουν να λιγοστεύουν, σύρονται στο μέσα μέρος για άλες 6 ώρες και η δεύτερη αυτή κίνηση ονομάζεται εισροή. Η θάλασσα λιγοστεύει και φτάνο­ντας στο χαμηλότερο σημείο της, που ονομάζεται χαμηλή παλίρροια, αρχίζει πάλι να αυξάνει και να ψηλώνει και τότε γίνεται μια άλη εκροή, που διατηρείται για 6 ώρες κ.ο.κ. Οι παλίρροιες δεν είναι πάντοτε ίδιες, αλά άλοτε είναι μεγαλύτερες και άλοτε μικρότερες, παρουσιάζοντας κάποια βραδύτητα. Αν χρησιμοποιήσουμε τις ημέρες της σελήνης μπορούμε να γνωρίσουμε τη βραδύτητα των παλιρροιών. Παρατηρείται κάποια συμφωνία μεταξύ των παλιρροίων και της κινήσεως του ηλί­ου και της σελήνης. Οι παλίρροιες είναι σφοδρότερες ανά 15 ημέρες, πράγμα που συμβαίνει σε όλες τις νεομηνίες και πανσελήνους ή όταν τα δύο άστρα (ήλιος και σελήνη) ενεργούν μαζί πάνω στο αυτό σημείο της θάλασσας με την ελκυστική τους δύναμη. Οι παλίρροιες αυτές ονομάζονται Μεγάλα Ύδατα ή Μέγισται. Η θάλασσα τότε ανεβαίνει υψηλότερα και κατεβαίνει επίσης χαμηλότερα και αυτό παρατηρεί­ται στις αρχές Απριλίου και Οκτωβρίου. Το αντίθετο συμβαίνει στους τετραγω­νισμούς. Το αποτέλεσμα τότε είναι μικρότερο, διότι η ενέργεια της σελήνης αντι-πολεμάται από την ενέργεια του ηλίου. Στην περίπτωση αυτή, που συμβαίνει κάθε 15 ημέρες, η θάλασσα ανεβαίνει λιγότερο και κατεβαίνει επίσης λιγότερο και τότε οι παλίρροιες ονομάζονται Νεκραί.