ύλη ροώδης, όπως το ύδωρ. Τα σώματα διαιρούνται σε αγωγά και μη αγωγά της ηλεκτρικής ύλης. Αγωγά λέγονται όταν η ηλεκτρική ύλη διέρχεται εύκολα δια αυτών π.χ. μέταλα, μη ξηρανθέντα νεύρα των ζώων, ύδωρ, οινόπνευμα. Μη αγωγά, λέγονται όταν η η ηλεκτρική ύλη δεν δι­έρχεται εύκολα δι’ αυτών, π.χ. ύαλος, κρύσταλος, ρητινώδη σώματα, κ.α. Τα μέρη της ηλεκτρικής ύλης ή ρευστότητας ωθούνται το ένα από το άλο σε καθορισμένα διαστήματα. Άλα σώματα, που δεν είναι ηλεκτρισμένα, τραβούν την ηλεκτρική ύλη. Κατά το σύστημα του Φρανκλίνου είναι δεκτές 3 ηλεκτρικές στάσεις (κατα­στάσεις): α) η φυσική, όταν ένα σώμα δεν έχει ούτε πολή ούτε λίγη ηλεκτρική ύλη, παρά όση έχει από τη φύση, β) η θετική, όταν ένα σώμα έχει περισσότερη ηλεκτρι­κή ύλη από τη φυσική του, γ) η αποφατική, όταν χάσει κάτι από τη φυσική ή έχει λιγότερη από όση είχε από τη φύση του. Έτσι η ηλεκτρική ύλη ως ροώδες σώμα, πρέπει να περάσει από ένα θετικώς ηλεκτρικό σε άλο φυσικώς ηλεκτρικό και από τούτο στο αποφατικώς ηλεκτρικό. Με περισσότερη ταχύτητα από ένα θετικώς ηλεκτρικό σε αποφατικώς ηλεκτρικό, αν δεν υπάρχει κανένα άλο εμπόδιο.