τα ζώα δεν μπορουν να διαρκέσουν χωρίς τα φυτά. Σύμφωνα με ένα παλαιό απόφθεγμα της φυσικής ιστορίας τα φυτά γεν-νιώνται από τα ορυκτά και τα ζώα από τα φυτά. Αλά όσο και αν είναι αληθής η άποψη αυτή δεν μπορέσαμε ως τώρα να προσδιορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο μεταβαίνουν αυτά τα σώματα από το ένα στο άλο και πώς μεταμορφώνονται αμοι­βαίως. Έως τώρα οι χημικοί έκαναν μερικές προόδους και ανακαλύψεις ως προς το θέμα αυτό, οι οποίες μπορούν να μας ωφελήσουν. Πρέπει όμως στην εξέταση αυτή οι Χημικοί να αφοσιώσουν εαυτούς. Γνωρίζουμε ότι οι ζωώδεις ύλες διαφέρουν από τις φυτικές ως προς την ιδιότητα να εκδίδουν με την ενεργεία του πυρός πολύ αμ-μωνιακό και πολύ δυσώδη προϊόντα. Ότι μεταβαίνουν πολύ ευκολότερα και ταχύ­τερα και με αηδέστερη οσμή στη σήψη. Ότι αν αναμιχθούν με νιτρικό οξύ, δίνουν πολύ περισσότερο αζωτικό αέρα. Ότι υποστηρίζουν πολύ τη γένεση του νιτρικού οξέως. Όλες αυτές οι διαφορές φαίνεται να εξαρτώνται από ένα μόνο στοιχείο, που βρίσκεται πολύ περισσότερο στα ζώα, το άζωτο. Σε μικρότερο βαθμό σημαντική είναι και παρουσία στους ζωώδεις χυμούς του φωσφορικού οξέος και περισσότερων φωσφοριών, όπως του φωσφορικού νάτρου, τιτάνου και αμμωνιακού. Στα άλατα αυτά θα πρέπει να αποδώσουμε κάποιες ιδιαίτερες ιδιότητες των ζωωδών υλών και την εντελή αφλογιστότητα της ζωώδους τέφρας. Όλες εκείνες οι ύλες που συνιστούν τα σώματα των ζώων, μπορούμε να τις θεωρήσουμε ως ουσίες ζώων και τέ­τοιες είναι το αίμα, το γάλα, η χολή, το λίπος, το ούρος, τα στερεά μέρη των ζώων.