η ανταλαγή συναλαγματικών. Η χρήση των καμπιάλων αποτελεί μεγάλο βοήθημα στην ανάπτυξη του εμπορίου. Με την ευκολία που προκάλεσε η ναυτιλία, η καλή οργάνωση των ταχυδρομείων (ποστών) στις υποθέσεις του εμπορίου, χωρίς τη χρήση των καμπιάλων, το εμπόριο θα είχε πολές δυσκολίες. Οι καμπιάλες κατά την κοινή γνώμη εφευρέθηκαν στην Ιταλία και εκεί αρχικά εισήχθησαν. Τότε το εμπόριο άκμαζε στα μέρη εκείνα και προκα­λούσε συνδέσμους με όλα τα εμπορευόμενα έθνη. Εκείνος που εκδίδει την καμπιάλα εις διαταγήν (ορδινίαν) ενός άλου ονομάζεται εκδότης ή τρέντης, από την ιταλική λέξη traisareπου σημαίνει σύρειν, εκδίδειν. Αυτός ως δανειστής και πωλητής της καμπιάλης δίνει στον αγοραστή της το δικαίωμα να εισπράξει το αναγραφόμενο σε αυτή χρηματικό ποσό. Αυτός που λαμβάνει την καμπιάλα πρέπει να πληρώσει στον εκδότη το αναγραφόμενο σε αυτή χρηματικό ποσό ή καθώς λέγεται να την εμβάσει ή να την εισάξει (ρεμιτίρει), γι’ αυτό και ο εισαγωγός λέγεται ρεμιτέντης [από τον γερμανικό όρο Remittent που σημαίνει αποστολέας χρημάτων]. Αυτός που εμφανίζει την καμπιάλα για πληρωμή ονομάζεται παρρησιαστής, έμφανιστής ή πρεζεντάντης [από το γερμανικό ρήμα pra(ae)sentieren που σημαίνει εμφανίζω] και αυτός που την αποδέχεται αποδοχεύς ή ακτζεπτάντης [από το γερμανικό όρο Akzeptant που σημαίνει αποδέκτης]. Στην καμπιάλα σημειώνεται σαφώς ο χρόνος πληρωμής (πτώση, σκακδέντζα ή διορία). Ο χρόνος αυτός σημειώνεται συνήθως με τη λέξη ούζο — Uso[που στα Γερμανικά σημαίνει χρήση ή έθος] και το οποίο είναι χρονικό διάστημα ποικίλον, π.χ. στη Γερμανία ισούται με 14 μέρες, στην Ολανδία και Γαλία με 1 μήνα, κ.λ.π. (σημ.: ανταλαγή συναλαγματικών.)