ονομάζεται και συντήρηση και είναι η διηνεκής ορμή η οποία εμποδίζει το ον από την απώλεια. Η συνοχή έχει οριστεί μεταξύ των φιλοσόφων και ως ένα είδος συνεχούς δημιουργίας. Όμως αυτό φέρει οδμήν τινά σπινοζισμού, διότι και αυτός (ο Spinoza) εισηγείτο ότι διηνεκώς και αδιαλείπτως ο κόσμος πη­γάζει από τη θεία φύση. Η συνοχή ωστόσο διαφέρει από τη δημιουργία. Γιατί η μεν δημιουργία είναι ενέργεια με την οποία κάτι το οποίο δεν υπήρχε προηγουμένως μπορεί να παραχθεί, η δε συνοχή βοηθά κάτι το οποίο υπάρχει, ώστε να μπορέσει να συνεχιστεί και να μην ανατραπεί η ύπαρξή του.