λόγω της λεπτότητάς του, αποφεύγει κάθε αίσθη­ση και είναι πανταxού παρόν στα σώματα, φανερώνοντας σε μας το χαρακτήρα του, όταν πέσει κάπου άφθονο. Αναγνωρίζεται με δύο χαρακτηριστικά του: 1) με το φως, που γίνεται αντιληπτό από την όραση και 2) με τη δύναμη με την οποία αραιώνει τα σώματα. Κάθε σώμα με τη δύναμη του πυρός αραιώνει και απλώνεται προς κάθε διάσταση, όπως έχει δειχτεί από τον Μουσχεμβροέκιο με το πυρόμετρο. Η αραίωση αυτή εξαρτάται από την κατασκευή των σωμάτων και τη διοργάνωση της φύσης τους. Από σώματα σε κατάσταση σήψης, μπορεί να δημιουργηθεί πυρ, γιατί με την τριβή αναπτύσσονται μόρια πυρός. Ως τροφή πυρός μπορούν να θε­ωρηθούν σώματα όπως πετροέλαιο, έλαιο, νάθφα, ήλεκτρο, θείο, λιθάνθρακες και όλα όσα προέρχονται από έκθλιψη ή διασταλαγμό των φυτικών ουσιών, με φύση ή τέχνη, έλαια ή ριτίνες, έλαια από μόρια ζώων εν είδει στέατος ή από άλα μέρη υγρά ή στερεά, που αποκτούμε στο εργαστήριο, όπως ο φωσφόρος.