ένα από τα πιο επίκίνδυνα δηλητηριώδη φυτά της Ευρώπης, ο πιο καταστροφικός εχθρός των μαγειρείων μας. Τα φύλα του μοιά­ζουν πολύ με αυτά το πετροσέλινου (μαϊδανού) και πολές φορές φυτρώνουν στους κήπους ανάμεσα σε κείνα. Υπάρχουν τρία είδη αυτού: 1) το μικρόν κώνειον, 2) το κηλιδωτόν κώνειον, 3) το παρυδάτιον κώνειον. 1) Κώνειον το μικρόν: αναπτύσσε­ται εύκολα στους κήπους, όπως το ζιζάνιο στην γεωργημένη γη. Η ρίζα του είναι πιθαμιαία, δακτυλοπαχής και δυσώδης, ο δε βλαστός του, μήκους 2 ποδών, λεπτό­τατος. Τα φύλα του μοιάζουν πολύ με του πετροσέλινου, όμως στην κορυφή είναι πιο μαυροπράσινα και στο κάτω μέρος τους λευκότερα έως στιλπνά. Τα άνθη του λευκά. Όλα τα μέρη του φυτού είναι φαρμακερά. Τρωγόμενο προκαλεί σκότωσιν και άλα σφοδρά αποτελέσματα, γαλανά πρίσματα περί το σώμα, δεινότατους πόνους εις την κοιλίαν και πολάκις τον θάνατον. 2) Κώνειον το κηλιδωτόν: το φαρμακερό αυτό φυτό, το οποίο πολές φορές ξεγελά τους μαγείρους και τις λαχανοπώληδες, που το θεωρούν ως περφύλιο, πετροσέλινο (μαϊδανό) ή σταφυλίνο ( είδος δαυκίου ή κοκκινογούλι), φυτρώνει άγριο σε καλιεργημένους κήπους και χέρσους αγρούς, σε λιβάδια, λεωφόρους και τάφρους. Η ρίζα είναι σχεδόν ισοπαχής με αυτή του σταφυλίνου, ζαρωμένη, ινώδης και λευκοκίτρινη. Μυρίζει όπως και του σταφυλί-νου. Ο βλαστός του γίνεται 3-4 πόδες ψηλός, δακτυλοπαχής, ομαλός και στρογ­γυλός, εσωτερικά κοίλος και πολύοζος και στο κάτω μέρος κόκκινος, ραντισμένος με πολές αιματόχροες κηλίδες. Τα φύλα του είναι παρόμοια με αυτά του μεγάλου πετροσέλινου, μυρίζουν όπως ο σταφυλίνος, έχουν ομοίως κοκκινοκηλιδωτούς καυ-λίσκους και στην κορυφή στιλπνό μελανοπράσινο χρώμα. Ανθίζει τον Ιούλιο και Αύγουστο με άνθη λευκά. Αυτό είναι το πολυθρύλητο κώνειο των παλαιών με το οποίο θανάτωναν τους κακούργους. Στα χέρια όμως έμπειρων γιατρών αποτελεί σήμερα δραστικότατο ιατρικό. 3) Κώνειον το παρυδάτιον: το φαρμακερότατο αυ­τό ιατρικό φυτό φυτρώνει σε χαράδρες, τέλματα, υδατώδεις λειμώνες. Ο βλαστός του αυξάνει πάνω από 4 πόδια. Είναι ανοιχτοπράσινος, έχει εντομές και στο σημείο της ρίζας του παχύτητα έως 2 δακτύλων. Εσωτερικά είναι κοίλος και λευκός. Τα φύλα του είναι πλατιά και ανθίζει τον Ιούλιο και τον Αύγουστο με λευκά άνθη. Η ρίζα του, που είναι αρκετά μεγάλη, περιέχει το περισσότερο φαρμάκι και την άνοιξη και το θέρος γίνεται πλατιά και γονατώδης, όπως του σέλινου, το φθινόπωρο μα­κριά, σχεδόν σαν του σταφυλίνου, γι’ αυτό και οι χωρικοί πολές φορές απατώνται θεωρώντας τη ως αγριοσέλινο ή σταφυλίνο και την τρώνε. Οι ρίζες του είναι στο εσωτερικό λευκοκίτρινες και όταν κόβονται φαίνονται σε αυτές πολά κοιλώματα.