επιστήμη της οποίας υποκείμενο είναι το σώμα, δηλαδή κάθε τι που λαμβάνεται με την αίσθηση και αντέχει στην πίεση, το διάστη­μα, δηλαδή η έκταση του παντός, στην οποία κείται και μέσω της οποία το σώμα κινείται και η κίνηση, δηλαδή η μετάβαση από το ένα μέρος του διαστήματος στο άλο. Η φυσική είναι η επιστήμη που εξετάζει το διάστημα του παντός και πάντα τα εν αυτώ σώματα, τη φύση, τις ιδιότητες, τις ενέργειες, τα πάθη, τη θέση, την τάξη, τις δυνάμεις, τα αιτιατά, τις αιτίες, τους τρόπους, τα μεγέθη, τις αρχές τους, αποδεικνύοντάς τα μαθηματικώς. Είναι όμως και επιστήμη θεωρητική για τη φύ­ση. Η φυσιολογία διαιρείται σε ιστορική και αιτιολογική θεωρία. Ο μελετητής της φύσης αναζητώντας θηράσιμα αίτια και να αναμοχλεύοντας τους λόγους για τους οποίους το κάθε τι συμβαίνει στο σύμπαν, δεν πρέπει να περιορίζεται σε μία ιστορία απλή, αφελή και απράγμονα. Η ιστορική προσέγιση θα πρέπει να τον απασχολεί μόνον ως οδός ανάβασης προς τα αίτια. Αιτιολογική φυσιολογία δε σημαίνει κατ’ αφαίρεση αναζήτηση των μεταφυσικών αιτιών, με τον τρόπο των Αράβων ή των σχολαστικών φιλοσόφων, άκαιρη και περιττή μεταρσιολογία και διύλιση των αρι­στοτελικών δογμάτων, αλά επιδίωξη των φυσικότερων αιτιών, προσπάθεια από­σπασης της εγκρυπτόμενης αλήθειας από τους μυχούς της φύσης. Ο λόγος των φυσιολογούντων θα πρέπει να συνάπτεται στην πείρα, την ισχυρότερη των λόγων και στην πειραματική διαδικασία που προάγει την επιστήμη. Δεν πρέπει ο φυσι-ολόγος να καταφεύγει σε λόγους υπερφυέστερους των ανθρωπίνων δυνατοτήτων, προσπαθώντας να υπερβεί όρια που ο ίδιος ο Θεός έχει θέσει και η προσοχή του θα πρέπει να εστιάζεται στους κανόνες του φυσιολογείν κατά το Νεύτωνα.