είναι i) η θε­ωρία δηλαδή η αναγωγή σε ένα γενικό κανόνα όλων των παρατηρήσεων και ii) το σύστημα δηλαδή μία αγχίνους και πιθανή υπόθεση, την οποία οι ίδιοι πλάθουμε και με την οποία προσπαθούμε να εξηγήσουμε όλα τα φαινόμενα της φύσης. Ο φυσικός φτάνει στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα χρησιμοποιώντας την πείρα και την παρατήρηση. Όταν αυτό δεν είναι δυνατόν, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με προσοχή η αναλογία και η γεωμετρία, που ωστόσο πρέπει να εφαρμόζεται με φρόνηση σε μερικά μέρη της φυσικής, όταν θέλουμε να προσδιορίσουμε το μέγεθος των αποτε­λεσμάτων και αιτιών. Η φυσική πρέπει να ακολουθεί τους κανόνες του Νεύτωνος: α) Να μη δεχόμαστε των φυσικών αποτελεσμάτων άλες αιτίες, παρά μόνο όσες είναι αληθείς και ικανές για την εξήγηση των φαινομένων της φύσης. β) Τα ομοει­δή φυσικά αποτελέσματα προέρχονται από την ίδια αιτία. γ) Όσες ποιότητες των σωμάτων δεν επιδέχονται αύξηση ή μείωση και αρμόζουν σε όλα τα σώματα, πρέπει να θεωρούνται ως γενικές ιδιότητες. δ) Στην πειραματική φιλοσοφία, όσες προτάσεις περί των φαινομένων συμπεραίνουμε εξ επαγωγής, πρέπει να τις θεωρούμε ως αληθείς ή έγιστα αληθείς, έως ότου να βρούμε άλες, οι οποίες θα πρέπει να βε­βαιώσουν τις πρώτες ή να τις αναιρέσουν είτε να δείξουν ότι υπόκεινται σε κάποια εξαίρεση. Για να μην απατάται ο φυσικός θα πρέπει να χρησιμοποιεί στις παρατη­ρήσεις του εντελή όργανα, να επαναλαμβάνει πολές φορές ένα πείραμα και όταν έχει ελάχιστα φαινόμενα, να μένει στην αμφιβολία και να μην αποφασίζει ευθύς.