Ιωάννης Χαρβούρης (1723 – 1801). Γιατρός, Μετά τις ιατρικές σπουδές του στην Μπολόνια, διετέλεσε καθηγητής της ιατρικής σχολής του Τορίνο (1750) και αργότερα εξελέγη μέλος του ιατρικού συλλόγου στο Λονδίνο. Υπηρέτησε γιατρός στη βασιλική οικογένεια του Λουδοβίκου ΣΤ’ στο Παρίσι και χρημάτισε καθηγητής της φυσιολογίας στην Πάντοβα από το 1795 έως τον θάνατό του

πηγή: Μαζαράκης, Άνθιμος, Βιογραφίαι, 1843

πηγή: Σάθας, Κωνσταντίνος,Βιογραφίαι, 1868

"

Ο Κ. ΙΩΑΝΝΗΣ-ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ ΧΑΡΒΟΥΡΗΣ, γνωςός
εις το Σαρδικόν βασίλειον δια την πολυχρόνιον διδασκαλίαν
του ως καθηγητής της Ιατρικής εις το πανεπιστήμιον της
μητροπόλεως, και εις την γαλλικήν αυλήν, ως Ιατρός της
βασιλικής οικογενείας του Ις'. Αλοησίου, εγεννήθη εν Αργος-ο-
λίω πόλιν της νήσου Κεφαλληνίας, περί τας αρχάς του ΙΗ'.
αιώνος, και ήτον νεώτερος αδελφός του περιωνύμου μηχανι
κού μας Μαρίνου. Προικισμένος και ούτος με αγχίνοιαν και
κλίσιν εις τας επιστήμας συνεσπούδασεν, ως προείπομεν, με
τον ρηθέντα αυτάδελφόν του εις το πανεπιστήμιον της Βονω
νίας. Κατά την κλίσιν δε της ιδίας του φύσεως, αφιερώθη
εις την ανθρωποσωτήριον τέχνην της Ιατρικής, εις την οποίαν
πόσον μεγάλως ηυδοκίμησεν, η έκθεσις της εντίμων του θέ
σεων θέλει δώσει προς τους αναγνώστας λαμπρας αποδείξεις,....

"

"...'Ιωάννηc κόμης Χαρβούρης, αδελφός τοϋ Μαρίνου, καί συσπουτ
δαστής είς τδ έν Βονωνία πανεπιστήμιον. Περαιώσας τάς ίατρικάς σπουδάς του έπανέστρεψεν εις Κεφαλληνίαν, άλλ’ ένεκα της τότε πολιτικής ανωμαλίας, έπανήλθεν έν έτει 1740 εις ’Ιταλίαν, συμπαραλαβών και τον νεώτερον αδελφόν του Μάρκον. Έκέϊ έπεδόθή εις τελειοτέραν Τής ιατρικής έκμάθησιν, αφιερωθείς ιδίως εις τήν παθολογίαν, και φημισθείς ώςείς των έν ’Ιταλία πρακτικωτέρων ’Αόκληπιαδών.
Τω 1750 ό βασιλεύς τής Σαρδηνίας Κάρολος ’Εμμανουήλ θελήσας ν’ άναμόρφώστ] τήν καθέδραν τής ιατρικής, καί συστηματοτίοιήσνι τελειότερον τήν έν Ταυρίνω διδασκαλίαν αυτής, διώρισε κατ’ εκλογήν καθηγητήν τον Ίωάννην, θεσπίσας μισθόν τριών χιλιάδων λιρών ’Ιταλικών, καί ετέρων χιλίων ισόβιον σύνταξιν. Εΰδοκίμ.ως καί μετά ήρήμης δνδάξας ό Χαρβούρής ποοεβιβάσθη εις διαφόρους άλλας θέ- Ότεις, καί κατά διαφόρους έποχάς ηΰξήνθη ή μισθοδοσία αύτοϋ. Τώ 1762, μετά δωδεκαετή γόνιμον καθηγεσίαν, καί αποτελεσματικήν έξάσκησιν τοΰ επαγγέλματος, φλέγόμενος ύπδ τοϋ πρός τάς περιηγήσεις έρωτος, έλαβε Τήν άδειαν τοΰ βασιλέως καί πέριήλθε τήν ’Ιταλίαν, Γαλλίαν, 'Ολλανδίαν, ’Αγγλίαν, καί Φινλανδίαν. Τότε δε άνεκηρύχθη μέλος τών έν Λόνδίνω καί Έδιμβούργω βασιλικών εταιριών. Μετά δέ τρίακονθήμεοον απουσίαν έπανήλθεν εις Τάυρίνον, καί έδωρήσατο εις πλουτισμόν τοΰ νεοσύστατου Μουσείου, διαφόρους ζωο-, λογικάς συλλογάς σογκροτηθείσας κατά τήν περιοδείαν του.
Μετά εικοσαετή καθηγεσίαν άπεφάσισεν ϊνα έπανέλθνι εις τήν πατρίδα του, καί ό βασιλεύς Κάρολος, διά διατάγματος έθέσπισεν ίνα Τώ χορηγηθή λαμπρά ισόβιος σύνταξις" αλλά κατά τήν έποχήν έκεί- νην ή Ουγάτηρ τοΰ βασιλέως νυμφευθεΐσα τόν κόμητα Άρτουά, αδελφόν τοΰ βασιλέως τής Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΣΤ' έζήτησεν έπιμόνως τον Χαρβούοην ώς ιατρόν αυτής" δεχθείς τήν πρόσκλησιν ό διάσημ.ος Κεφαλλήν παρηκολούθησε τήν ήγέμονίδα εις Παρισίόυς, καί μετ’ οΰ πολύ ό Λουδοβίκος παρέλαβεν αυτόν ώς ιατρόν πάσης τής βασιλικής οικογένειας.
Διαμείνας έν Γαλλία μ-έχρι τοΰ 1795, έπανεστρεψεν, ένεκα τών ανωμαλιών τής γαλλικής έπαναστάσεως, εις Ιταλίαν, καί ή Βενετική Δημοκρατία έσπευσε νά τώπροσφέρη έδραν τής φυσιολογίας έν τώπανε- στημίω τοΰ Παταβίου, ένθα έδίδαξε μέχρι τής τελευτή: του (1 S01).
Σι νεγραΔίν ό Ιωάννης Φυσικομαθηματικήν Άνάλυσιν τοΰ Οπό τοϋ άοελ- ?οΰ του Μαρίνου μ-τενεχΟίντος εις Πετρούπολιν γρανίτου, συνεκδοθεΐσαν, τί)

Περιγραφή, καί μετέφρασε τα περί τής Ιατρικής συγγράμματα του Φριοερι’κοά Όφφμάνου (*)."